De kapel van Saint-Roch

“In 1632 werd het land geteisterd door de pest; Ook het dorp Floreffe bleef niet gespaard. Uit deze periode dateert de kapel ter ere van Sint-Rochus, gelegen tegenover de abdij. In een kleine vallei in het oosten kunnen we nog steeds de oude pestbegraafplaats zien. » (Barbier, Geschiedenis van de abdij van Floreffe).

In 1632 werd op de heuvel een bakstenen heiligdom met hoekkettingen gebouwd, zoals blijkt uit een steen met het opschrift “IHS/1632”. De kerk is gewijd aan Sint-Rochus, die sinds het midden van de 14e eeuw bekend stond om de zorg die hij aan zieken verleende, ongeacht hun rijkdom of klasse. Alle lagen van de bevolking vereerden hem en smeekten hem in even tragische als uiteenlopende omstandigheden. Er is dan ook een steeds populairder wordende bedevaart naar Floreffe. De begraafplaats van de pest lag in de Crolculvallei, beneden, ten oosten van de kapel. Het pad dat daarheen loopt, stond ooit bekend als het “Pad van de Doden”.

Ruim een ​​eeuw later bleek het gebouw te krap en werd het verlengd door het schip te verdubbelen. Deze keer werd het echter van steen gemaakt. Boven op de gevel werd een elegante klokkentoren geplaatst. De abdijtuinen liggen vlak voor de kapel en zijn ook gewijd aan Sint Fiacre, vandaar het opschrift “IHS/S. ROCH/ET/S. FIACRE/P.P.N/1744 »

Aan het einde van de 19e eeuw werd op initiatief van de Commune, de Kerkfabriek en de Broederschap van Sint-Rochus een restauratie uitgevoerd. Door de restauratie krijgt de kapel haar huidige uiterlijk met een neoklassiek altaar en een paneelplafond.

Tegenwoordig is het heiligdom, net als vele andere, verlaten. Een doop of een huwelijk brengt het af en toe weer tot leven. Elk jaar opnieuw zorgt het plaatselijke Turcosgezelschap ervoor dat het feest tot leven komt tijdens de Mars van Sint-Rochus in augustus.